تریلی یک وسیله حمل و نقل جادهای است که از دو بخش کشنده و تریلر متصل به آن تشکیل شده است. تریلرهای متصل به بخش کشنده، حامل بار بوده و با یک گیره بکسل به کشنده وصل میشوند. بنابراین، برخلاف کامیونها، بخش حامل بار تریلیها قابلیت جداشدن از کشنده را دارد. تریلیها نقش مهمی در جابهجایی و حمل و نقل محمولههای سنگین و حجیم دارند.
طول تریلی بسته به طول تریلر متصل به آن متغیر است. ابعاد و وزن استاندارد تریلیها در کشورهای مختلف جهان متفاوت است و از ضوابط مخصوص همان کشور پیروی میکند
در ماشینهای معمولی، محور قطعهای است که بین دو چرخ جلو یا عقب قرار میگیرد و وظیفه آن تقسیم قدرت موتور ماشین بین دو چرخ است. محور بدنه مرکزی است؛ در ماشینهای باربری، چرخها به محور متصل میشوند و اتاق کشنده یا اتاق بار روی آن قرار میگیرد. معمولاً ماشینها دارای دو محور هستند که وظیفه چرخاندن چرخها را به عهده دارند. اما بسته به اندازه ماشین و تعداد چرخهای آن، تعداد محورها از دو عدد بیشتر شده و ماشین چندمحوره میشود. محور درواقع محل اتصال تریلی یا کامیون به زمین است.
برای شمارش تعداد محورهای تریلی کافی است مجموعه لاستیکهای عقب خودرو را بشماریم. اگر ماشین یک جفت لاستیک داشته باشد، تریلی یکمحوره است. اگر دارای دو جفت لاستیک باشد دومحوره و درصورتیکه ماشین دارای سه جفت لاستیک باشد تریلی سهمحوره است.
همانطور که از نامش پیداست، تریلی دومحوره به تریلیهای دارای دو محور گفته میشود. این تریلیها نسبت به تریلیهای تکمحوره وزن بیشتری دارند و بزرگتر هستند. این نوع ماشینها برای حمل محمولههای بزرگ و سنگین (مثل اتومبیلهای سواری) مناسبتر بوده و در حمل و نقلهای جادهای کاربرد گستردهتری دارند. دومحورهبودن این نوع تریلیها باعث میشود که وزن بار در قسمت تریلر بهطور مساوی تقسیم و توزیع شده و ضامن ثبات و ایمنی بیشتر حمل و نقل است.
در اواخر دهههای 60 و 70 شمسی، آهنگران در شاسی تریلیهای دومحوره تغییراتی ایجاد کردند و با نصب یک محور زیر شاسی آنها، تریلی و کامیونهای دومحوره را به تریلی و کامیونهای سهمحوره تبدیل کردند. در ابتدای ساخت، قابلیت بالارفتن محور سوم در این تریلیها وجود نداشت و این محور سوم همیشه روی زمین بود، اما رفتهرفته و با پیشرفتهترشدن ساخت این نوع تریلیها، محور سوم مجهز به بالاگیر شد؛ بنابراین، حالا میتوانیم از محور سوم تنها در مواقع نیاز استفاده کنیم.